İki yaş sendromu başlangıcı mı ???

                                                          Ege'nin bu aralardaki modu...


Ege şu an nerdeyse 20 aylık...Geçtiğimiz cuma günü izindeyken, çocuğuna kendi bakan annelerin ne kadar şanslı olduğunu düşündürecek kadar sakin ve uyumluydu Ege.Uykusunu uyudu,yemeğini yedi,oyunlarını oynadı.Bütün gün bunu düşündüm ,keşke evde olabilsem de onunla böyle güzel vakit geçirebilsem diye...
Fakat cumartesi olduğunda o uyumlu çocuk nasıl bir anda bu kadar huysuz bir çocuğa dönüşebildi inanamadım.Sürekli mızıldayan,ağlayan,yemek yemeye karşı koyan,sürekli tırmalama modunda bir çocuk oldu.Bu kadar çabuk bir değişim olabilir mi?İki yaş sendromu denen şey böyle mi başlar ?Bizlerde neden  hiç öyle sendrom olmamış ,annelere soruyoruz,''sizi öyle oynarken bırakır evde işlerimizi yapardık ,bir gelirdik ki uyuyakalmışsınız ''Anneler de nasıl çocuklarını öyle bırakabiliyormuş ona da şaşırıyorum.Gerçi nolmuş,bir sorun da çıkmamış şükür bizde böyle yaptıkları halde...
Şimdikiler öyle mi?Bir dakika yalnız kalmak istemiyorlar,sürekli onların yanında olup onlarla oynamamızı istiyorlar.Sürekli bir temas içinde olmak istiyorlar,odada yalnız kalmak istemiyorlar.Ama çocuğum bir durun da nefes alalım,işten eve adımımı attığım gibi eli elimde ''Anni de anni''...Üstümü bir değiştireyim,elimi yüzümü yıkayayım,yok !Doğru oyuna..Çocuk da haklı özlüyor bütün gün ,ama bazen kendimi sürekli 'Ya sabır ya selamet'' diye dua ederken buluyorum.
Çok zormuş be hem çalışıp hem çocuk büyütmek...